De mythe van normaal

Het boek “De mythe van normaal” van Gabor Maté maakte me duidelijk dat bij jonge mensen in deze wereld met klimaatverandering, al veel stress in hun lichaam wordt opgeslagen. En wat de gevolgen daarvan op langere termijn kunnen zijn. In deze blog is een helder politiek statement te lezen.
Ik kan niet anders.

Ik kan mijn ogen en mijn hart niet sluiten voor het lijden van de aarde tgv de klimaatverandering, de noodkreet van alle mensen die sterven door oorlogsgeweld en de noodkreet van mensen die door ontmenselijkte bureaucratische systemen worden vermorzeld. Die noodkreet kan ik niet niet horen – en dat wil ik ook niet.

 

Dus zal ik machteloosheid moeten verduren – en ik kom in actie. Ik wil mij opnieuw en meer actief verbinden met een ruimere cirkel van gelijkgestemden.

iconische afbeelding van de aarde die opbrandt als een kaars

Klimaatverandering

“Ongerustheid over klimaatverandering geeft jongeren het gevoel dat ze geen toekomst hebben, dat de mensheid ten dode is opgeschreven” meenden onderzoekers in 2021 die onderzoek deden naar de attitudes van meer dan tienduizend personen van 16-25 jaar oud in tweeënveertig landen. Van de deelnemers gaf 59% aan ‘erg’ tot ‘zeer erg’ bezorgd te zijn, 39% twijfelt of ze zelf wel kinderen willen krijgen. Samen met het gevoel dat ze door hun regering en volwassenen zijn verraden en in de steek worden gelaten. De resulterende moedeloosheid en hopeloosheid zijn “chronische stressoren die belangrijke, langdurige en steeds meer toenemende negatieve gevolgen zullen hebben voor de geestelijke gezondheid” (The Lancet Planetary Health Vol. 5 No. 12 e863–e873 December 2021).

 

  • The Lancet is een van de meest belangrijke medische tijdschriften. En wat onderzoekers vrijwel nooit doen is hun eigen, subjectieve, mening geven. Maar in de conclusies staat: “We waren geschokt door de omvang van de emotionele en psychologische effecten van klimaatverandering op de kinderen van de wereld, en het aantal dat aangaf zich hopeloos en bang te voelen over de toekomst van de mensheid. We hoopten dat de resultaten niet zo verwoestend waren.”

 

Die opmerking van de onderzoekers raakte mij diep. We zijn allemaal al zo lekker bezig klimaatverandering als het nieuwe normaal te beschouwen……

 

Oorlogsgeweld

En ik realiseer me dat ik dit eerder heb meegemaakt. De eerste jaren ‘80 was er de dreiging tgv nucleaire wapenwedloop. Ik was 20-25 jaar oud en voelde zeer duidelijk dezelfde ongerustheid die hierboven wordt genoemd. Ik nam actie, demonstreerde, werd pacifist en weigerde militaire dienst.

 

Enkele jaren later was ik afgestudeerd, aan het werk en zat in een relatie met 2 kinderen. Ik wist dat de dreiging niet was weggegaan; het was alleen maar weggezonken in de diepe afgrond van mijn onderbewuste, een verstoring diep en stil in mijn geest. Stil en langzaam.

 

Het werd ‘normaal’ dat die dreiging er was – en ik voelde het niet meer. Nu ineens bedenk ik dat er ook een gevoel was van ‘ik kan niet’.

cartoon deel 1
cartoon deel 2
cartoon deel 3

We zijn aan een heleboel dingen die ons teisteren gewend geraakt, of misschien beter gezegd, we hebben ons eraan aangepast. Het is, bij gebrek aan een beter woord, normaal geworden. En daarmee sluiten we ons ervan af.

 

– Op 24 februari 2022 viel Poetin Oekraïne binnen. Bombardementen op burgers. Het beest in die diepe afgrond roerde zich.
– Op zaterdag 7 oktober 2023 lanceerde Hamas een grootschalige en extreem gewelddadige aanval op Israël. Israël reageerde fel met niet aflatende bombardementen en een destructieve invasie, en sindsdien zijn Palestijnen en Israëliërs in en rondom de Gazastrook nergens meer veilig.

  • Terwijl ik ervan overtuigd ben dat overal ter wereld ouders hun kinderen in rust, veiligheid en vrede groot willen zien worden, in Rusland, Oekraïne, Palestina/Gaza en Israël.

 

– Geen oorlogsgeweld, maar toch: bij het toeslagenschandaal zijn in de periode van 2004 tot 2019 circa 26.000 ouders met 70.000 kinderen ernstig gedupeerd. En nog altijd is er geen recht gedaan.

 

Het beest in de diepte komt naar boven, stil en langzaam.

Van ‘ik kan niet’ naar ‘ik kan’

De westerse landen kijken besluiteloos naar beide conflicten die de wereld zo duidelijk in gevaar brengen. En dan is er ook nog die meneer in de USA die perse opnieuw president wil worden. Blijkbaar zit ‘het westen’ ook in een verlammende ‘ik kan niet’.


Begin jaren ‘80 heb ik meegedaan aan de antikernwapendemonstraties. De verbondenheid met de andere demonstranten was een heel sterk gevoel dat tegenwicht gaf aan het gevoel van machteloosheid.

 

Het systemisch werk heeft mij ook vaak laten zien dat in verbondenheid met anderen, bijzondere dingen mogelijk zijn. Ik kan en doe dit al in de cirkel van mensen om mij heen: verbinden en daarmee steun geven waar ik kan.
Ik wil mij opnieuw en meer actief verbinden met een ruimere cirkel van gelijkgestemden. De Nederlandse uitdrukking ‘gelijkgestemde zielen’ vind ik zò ongelofelijk treffend op dit punt. Mijn ziel kan het beest uit de diepte ‘verslaan’ door volledig te erkennen dat ‘ie er is èn te omarmen. En daarmee heeft het geen macht meer over mij.

van 'ik kan niet'via verbinden naar 'ik kan'

‘ik kan’

De omschakeling naar ‘ik kan’ is heel belangrijk omdat je die eerder genoemde chronische stressoren niet langer opslaat in je lichaam. En dat is op de lange termijn gezonder voor geest en lichaam.

 

Het is nog niet altijd makkelijk om die stap te zetten naar ‘ik kan’. Het vereist een mate van zelfdiscipline (iets waarbij dat denkhoofd je mooi kan helpen!). En het wordt makkelijker wanneer je uitreikt en de verbinding met andere mensen opzoekt.

 

Dat kan op veel manieren. Ik maak regelmatig op korte termijn een wandelafspraak of ik ga bij iemand een kopje thee bietsen. Het kan zo eenvoudig.

Mijn plan is om samen met gelijkgestemden vaker mantra’s te gaan zingen en voor vrede demonstreren (niet de voor/tegen Hamas of Israël, wel voor Oekraïne).
En ik heb mijn donaties aan Warchild, Artsen Zonder Grenzen, UNHCR Oekraïne, Amnesty International, Greenpeace en JustDigIt flink opgevoerd.

De Dalai Lama zei: “De eerste aandacht is voor jezelf want wanneer jij omvalt, kan je zeker niets meer doen. Begin dus klein, in je eigen omgeving.” Alle kleine beetjes helpen.

Als je meer wilt weten over familieopstellingen of kijk in de agenda wanneer je een opstelling (mee) kan doen in Heiloo, daar kan je je ook aanmelden. Voor coaching of een individuele opstelling kan je het beste even een berichtje sturen.

Deze blog is eerder verschenen als nieuwsbrief op 6 oktober 2024.

Reacties

Reacties kan je achterlaten in het contactformulier met als onderwerp “oktober 2024”

Er zijn nog geen reacties.