Mijn eigen ervaring was dat het zoeken naar antwoorden op vragen als “Waarom doe ik dit eigenlijk?” of Hoe komt het toch dat dit mij gebeurt?” nauwelijks zin heeft. Maar het vinden van helderheid wèl.
Hier is dan m’n eerste blog, wat een gedoe zo’n eerste – pfff. En het was ook tijd. Ik wil wel de hele wereld laten weten dat ik iets te bieden heb met Helderheid, m’n “Coaching en Familieopstellingen”-praktijk. Nu is ‘de hele wereld’ wel erg groot, maar toch, je snapt de bedoeling.
Maar waarom heet het nu “Helderheid”?
Ik kreeg verschillende reacties op deze naam en over het algemeen leek iedereen het intuïtief te snappen – da’s mooi meegenomen. En er zit bij mij ook een heel diep gevoel achter.
Net zoals iedereen worstel ik ook van tijd tot tijd met ‘dingen’. Dat ik me bijvoorbeeld afvraag: “Waarom doe ik dit eigenlijk?” en “Hoe komt het toch dat dit mij gebeurt?”
Dan praat je met iemand waar je vertrouwen in stelt … en soms valt dan ineens het kwartje. Herken je dat? Ik was in zo’n ‘bui’ toen ik in 2005 het gedicht “Klaarheid” las van Martin Bril:
Wat we willen:
Momenten
Van helderheid
Of beter nog: van grote
Klaarheid
Schaars zijn die momenten
En ook nog goed verborgen
Zoeken heeft dus
Nauwelijks zin, maar
Vinden wel
De kunst is zo te leven
Dat het je overkomt
Die klaarheid, af en toe
Heel lang heb ik het op een papiertje bij me gedragen. Het ging dus niet om het zoeken naar antwoorden, maar om open te staan en het vertrouwen te hebben dat de antwoorden vanzelf op je pad zullen komen. Zo mooi!
Ik besloot meer mogelijkheden te gaan creëren. Vaker met mensen praten – en vooral: naar ze luisteren. Juist als het niet over mij ging, kon ik daar veel van leren.
Uiteindelijk heb ik dan nu m’n praktijk gestart. De naam was snel gevonden: ik wil immers anderen de kans geven diezelfde klaarheid, helderheid, te vinden. Want dat is wat er bij coaching en bij een (familie)opstelling gebeurt: je ontdekt de helderheid weer in jezelf – en ik kan je daar een steuntje in de rug bij geven.
En wat heeft het te doen met olifanten?
In 2016 was ik op vakantie in Botswana en daar liep deze kudde voor onze neus langs. Het is zó bijzonder hoe de grotere dieren met de kleine olifantjes omgaan! De aandacht en de veiligheid waarmee ze -soms letterlijk- omringd worden.